Μυρμήγκια                                                
^{_[Formicidae]}                                                                            

Είναι απο τα πιο επιτυχημένα έντομα, τα μυρμήγκια μπορούν να αποτελέσουν έναν από τους μεγαλύτερους μπελάδες στα σπίτια, σε νοσοκομεία, σε εστιατόρια και σε άλλα κτήρια. Εξαιτίας του ότι είναι πανταχού παρόντες, ο έλεγχος τους θεωρείται μια δύσκολη υπόθεση.

Ζημιές που προκαλούν / Προκλήσεις 

Προβλήματα διαφόρων ειδών

Λίγα είναι τα μυρμήγκια εκείνα τα οποία δημιουργούν προβλήματα εξαιτίας της δραστηριότητάς τους, σε ανθρώπους και σε ζωοτροφές με υψηλή περιεκτικότητα ζάχαρης και πρωτείνης. Η πλειοψηφία αυτών των εντόμων που τρέφονται με γλυκανικές ουσίες ζουν συνήθως σε εξωτερικό χώρο και είναι τα παρακάτω:

• Μαύρα μυρμήγκια (Lasius niger)
• Κίτρινα μυρμήγκια (Lasius flavus)
• Λάσιους (Lasius emarginatus)
• Pavement ants (Tetramorium caepsitum).

Μυρμήγκια επίσης τα οποία τείνουν να φωλιάζουν σε κοντινή εγγύτητα ή μέσα σε κτήρια, μπορούν να αποτελέσουν σημαντικό πρόβλημα σε κάποιες περιπτώσεις. Εδώ συμπεριλαμβάνονται τα είδη:

• Καμπόνωτος (Campanotus sp.)
• Μυρμήγκι φαραώ(Monomorium pharaonis)
• Μυρμήγκι της Αργεντινής (Linepithema humile)

Όταν τα μυρμήγκια ξεκινούν να μολύνουν σπίτια και να επιτίθενται σε ανθρώπους, σε αυλές σπιτιών και σε πάρκα, υπάγονται στην κατηγορία των ενοχλητικών εντόμων. Κάποια είδη μπορούν επίσης να αποτελέσουν και ένα δημόσιο πρόβλημα υγείας και μικρύνουν ένα ηλεκτρικό κύκλωμα προξενώντας φωτιά.

Βιολογία και Συμπεριφορά

Τα μυρμήγκια οφείλουν ένα μεγάλο μέρος της επιτυχίας τους στην κοινωνική τους δομή. Από πειράματα που έχουν γίνει στο εργαστήριο μεταξύ στρατιωτών, ανιχνευτών, προνυμφών και φρουρών, καθώς και εργατών, βασίλισσας και άλλων κηφήνων κάνουν από τις πιο αποτελεσματικές αποικίες, σε ανάπτυξη και επιβίωση.

Αποκλειστικά υπεύθυνες για την εναπόθεση ωών, οι βασίλισσες είναι απόλυτα εξαρτώμενες από τους εργάτες που παρέχουν τροφή στους μη εργάτες, αναπτύσσοντας τις προνύμφες και τους κηφήνες στη φωλιά.

Ακολουθώντας τις φερομόνες κυνηγούν νέες πηγές τροφής σε απόσταση 90 μέτρων ή και περισσότερο από τη φωλιά. Οι εργάτες συνεχώς μεταφέρουν την τροφή πίσω στην αποικία βάση της τοποθεσίας και του είδους. Καθώς την καταναλώνουν μόνοι τους, μοιράζονται το φαγητό και με αυτούς που δεν συλλέγουν τροφή και βοηθούν και στην ανάπτυξη των προνυμφών με μια διαδικασία που λέγεται τροφαλαξία.

Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα τα μονοπάτια των μυρμηγκιών ανάμεσα στις φωλιές και στις πηγές τροφής να χαρακτηρίζουν τις περισσότερες μολύνσεις. Μονοπάτια τα οποία γίνονται πιο δυσβατα και δύσκολα να τα διακόψεις με αυξανόμενη χρήση.

Η έρευνα έχει επίσης δείξει ότι ενώ όλο και λιγότερα άτομα μπορούν να τραφούν με υγρή παρά με τζελ ή στερεή τροφή, οι εργάτες τυπικά καταναλώνουν 5 φορές περισσότερη υγρή τροφή παρά σε μορφή τζελ.

Μια ακόμη φυσική συνέπεια της προσαρμογής τους να τρέφονται με μέλι,έχει δείξει επίσης ότι τα μυρμήγκια μοιράζονται δολώματα τα οποία καταναλώνονται σε μια υγρή φόρμα πολύ πιο αποτελεσματικά στα πλαίσια μιας αποικίας. Σαν αποτέλεσμα, μπορούν να σημειωθούν δραματικά σημαντικοί βαθμοί ελέγχου σε σύγκριση με ένα ισοδύναμο σκεύασμα δολώματος σε μορφή τζελ.